در کنار هر منبع آبی اگر مردمی مشغول کشت و کار گردند ، تمدنی حاصل می شود . آب سرچشمه حیات بشری نام گرفته و اگر نباشد ، نسل بشر به خطر می افتد .
اما در شبه جزیره بیابانی عربستان که از کم ترین منابع آبی برخوردار است ، چهارده قرن از ظهور تمدنی می گذرد . این تمدن حول محور بندگی و معرفت خداوند شکل گرفت و سرچشمه آن شخصیت بی بدیل تاریخ انسانیت یعنی رسول رحمت و مهربانی بود که حتی ویل دورانت ، نگارنده بزرگترین تاریخ تمدن را به تحسین وا داشت .
تمدن اسلامی در آغاز از حجاز ظهور کرد و به سرعت در کنار دو تمدن بزرگ ایران و روم با گذشت نزدیک به چهار قرن سرآمد تمدنهای جهان شد . این تمدن با بهره جستن از گفتمان اسلام در زمینه‌های مختلف علمی و برتری بر سایر نظریه ها و نظریه پردازان ، به اوج خود رسید . قالب انعطاف پذیر این فرهنگ هرآنچه را مطابق عقل و فطرت انسانی یافت در خود – داد و سدی محکم در برابر افکار خرافی و جاهلی به وجود آورد .
گزاره های حیات بخش آن همچون حسن خلق ، علم آموزی ، آزادی بیان ، تقویت روحیه پرسش گری ، عدالت اجتماعی و … فرهنگها و تمدن ها را بر آن داشت تا در برابر آن سر تعظیم فرود آورند . دانشمندان بزرگی مانند : شیخ مفید ، ابن سینا ، صاحب ابن عباد ، سید مرتضی ، شاپور ابن اردشیر و دیگر بزرگان ، زمینه‌های تثبیت ، گسترش و ادامه این حیات طیبه را فراهم آورده و تمام توان خویش را به کار بستند . از سوی دیگر حضور پررنگ این تمدن متعالی سبب به خطر افتادن فرهنگها و جوامع دیگر شد و صاحبان آن را برآن داشت تا ایشان نیز دست به کار شده و با استفاده از سستی و کاهلی جوامع اسلامی از گسترش و نفوذ آن در اقصی نقاط عالم جلوگیری کرده و مقدمات افول این بنای باشکوه را به واسطه ابزارهای فرهنگی ، علمی و اقتصادی فراهم آوردند .
اکنون با گذشت چند قرن از زمان افول تمدن اسلامی ، به مدد عالمان راستین و جرعه نوشان مکتب پیامبر اعظم ( صلی الله علیه و آله ) و با همت مردم مسلمان ایران ، بنیان های نوین تمدن اسلامی : واسطه حرکت و خروش مردمی ، برای بار دیگر پایه گذاری شد . انقلاب اسلامی ایران به قطع ، توان تسهیل در دستیابی به تمدن اسلامی را دارد . با شناخت ظرفیتهای درونی این حرکت و شناخت نقاط قوت و ضعف آن و برطرف کردن چالش های پیش رو این امید وجود دارد که نسل کنونی این مرز و بوم ، در کتابهای آیندگان به عنوان تمدن سازان نوین اسلامی از آنها یاد شود .
