زنده باد کمیل
محسن مطلق
سورۀ مهر
«خورشید که غروب کرد، آخرین صحنهها را از رزمآوران گرفت و رفت تا فردا با طلوع خود، نظارهگر شهادت غریبانۀ شهدا باشد؛ شهادتی به روشنی روز، تا نسلهای آینده از آنچه بر ما گذشت، آگاه شوند و بر حال ما غبطه بخورند. همه نماز آخرینشان را خواندند و آمادۀ سفر شدند؛ سفری به نهایت سعادت و عشق. کمتر کسی دیده میشد که در رکعت آخر و سجدۀ آخرین، اشک نریزد و برای دست یافتن به گنجینۀ شهادت، دعا نکند.»
کتاب «زنده باد کمیل» با متنی صمیمی و خالصانه، از زبان محسن مطلق به خاطرات دوران جنگ تحمیلی پرداخته است. خاطراتی که از گردان کمیل و در میان جمعی از رزمندگان بهشتی برمیخیزد و به رشتۀ تحریر درمیآید. کتاب با لحنی ساده اما تأثیرگذار، مخاطب را به کشاکش رخدادها هدایت میکند و همراه با احوالات رزمندگان اسلام میسازد. این اثر در سال ۱۳۷۹ در بخش خاطراتِ «جایزۀ بیست سال ادبیات پایداری»، رتبۀ دوم را پس از کتاب «سفر به گرای ۲۷۰ درجه» به خود اختصاص داده است.
تقریظ مقام معظم رهبری بر این کتاب، از افتخارات آن محسوب میشود که نشان از محتوای تأثیرگذار آن دارد. این نکته نیز قابل ذکر است که یک محقق فرانسوی در رشتۀ جامعه شناسی، پایاننامۀ خود را با نام «زنده باد کمیل» در مورد همین کتاب نوشته است.