مثل هر واقعۀ تأثیر گزار تاریخی دیگر، به دفاع مقدس هشت ساله مردم ایران، از منظر های مختلف باید نظر انداخت؛ تا ابعاد مختلف آن را درک کرد، در تاریخ اگر از تحلیل تاریخی وقایع مختلف سخن به میان می آید غرض، برداشتن خاک های غفلت از تجربه های تاریخی ست که برای ادامه حیات و حرکت جوامع بشری ضروری ست. همین منظور در مورد دفاع مقدس هم صدق می کند، دفاع مقدس در قامت یک واقعه تاریخی می تواند از دریچه های مختلفی رصد شود. حقیقتی که تا به امروز مورد غفلت اهالی فرهنگ قرار گرفته است.
دفاع مقدس هیچ گاه برای ما یک جنگ نبود و دفاع بود، وطن برای ما هیچ گاه خاک نبود و ناموس بود، آیت الله العظمی خمینی برای ما هیچ گاه فرمانده قوا نبود و امام بود، منطقه عملیاتی برای ما هیچ گاه ایران نبود و کربلا بود، دشمن برای ما هیچ گاه عراق نبود و و کفرو باطل بود، تاریخ برای ما هیچ گاه ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۸ نبود تمام روزهای تاریخ بود، نبرد همیشگی حق با باطل بود، جبهه برای ما یک طوفان خاک و توپ وتانک نبود دانشگاه بود، کشته برای ما مرده نبود و شهید بود. همرزم برای ما یکی مثل بقیه نبود و برادر بود! پایان دفاع برای ما قطعنامه ۵۴۸ و هر روز بعد از آن هم جبهه بود و عشق بود و خدا بود و …
دفاع مقدس با این معانی پایان پذیر نیست و امتداد دارد حتی اگر ما فکری برای امتداد آن در روزمره گی هایمان نکرده باشیم، حتی اگر دنیای واژه های مان تغییر یافته باشد، حتی اگر سنگر و برادر و … را فقط ثانیه هایی مناسبتی به یاد داشته باشیم.
می گویند قلم و خون ردشان همیشگی ست در تاریخ و با این منطق دفاع مقدس امتداد می یابد حتی اگر به یادش نباشیم؛ برای مان شهید گمنام می آورد، مقبره الشهدا می آورد، غواص دست بسته می آورد سر کلاس عزت می نشاند ما را هنوز و برای ما درس چگونه زیستن و چگونه ماندن و چگونه مردن می آورد. دفاع مقدس نقش خود را ایفا می کند و این ما هستیم که باید بر سر این خوان و سفره ی معنوی – دنیایی، برای حیات و مماتمان توشه ی بیشتری برداریم.
اما اگر بخواهیم همسوی با شهدا به دنبال چنین هدفی باشیم باید از منظر های مختلف دفاع مقدس و منظومه پررنگ و اثر آن را ببینیم.
باورش سخت است اما نیازی نیست که در لحظات خاص به دنبال امتداد تأثیرات دفاع مقدس باشیم، کافی ست به سبک زندگی مان در این روزها بیاندیشیم، در نوع بیانمان، نشست و برخواستمان، در دست به جیب شدنمان و در گذران لحظات عادی مان …
یکی از مهمترین میراث های دفاع مقدس برای نسل های بعد سبک زندگی ست که این روزها اندکی به آن بی توجهیم. منبع آن نوع زندگی را می توان هنوز هم در پشت جبهه و در خانه تک تک اهالی دفاع مقدس دید، سبک زندگی که از خانه های شهداء تا سنگر می توان ردّ آن را دنبال کرد و یاد گرفت و اجرا کرد.
سبک زندگی متأسی از دفاع مقدس یعنی جلسات هفتگی قرائت قرآن در خانه یعنی نماز جماعت در مسجد، سبک زندگی دفاع مقدس یعنی احترام به مادر یعنی پدر در بالای سفره، سبک زندگی متأسی از دفاع مقدس یعنی سفره پهن برای همه، غذا در یک بشقاب دمِ در همسایه، سبک زندگی متأسی از دفاع مقدس یعنی هر مردی برادر، هر دختری خواهر ، یعنی حیا پشت چادر، پشت مانیتور، پشت زبان پشت نگاه همه! سبک زندگی متأسی از دفاع مقدس یعنی …
سبک زندگی متأسی از جنگ به واسطه خط خون شهدا امتداد خواهد یافت چه کسی بخواهد و چه کسی نخواهد اما این روزها قلم نویسندگان و دوربین اهالی سینما و صدای اهالی موسیقی و رنگ و نقش اهالی نقاشی و خطبه های اهالی منبر و مسجد می تواند به یاری جامعه در اصلاح سبک زندگی بیاید. جامعه ای که سبک زندگی اش این روزها به شدت محتاج الگو های اصیل و اسلامی و بومی ست.
