فانوس و راه

نه فقط یک خاطره خوب

جمعشان جمع بود. انگار یک دست غیبی آنها را با جان و دل کشانده بود وسط این میدان مدیریت آموزش، مرکز فرهنگی تبلیغی آینده سازان، حوزه خواهران و … همه و همه آمده بودند. پای این تصمیم بزرگ. هر چه داشتند ریختند وسط. وضعیت موجود چندان دلچسب نبود.

حدود ۲۰۰۰ مربی داشتیم که از آغاز راه تغییرات زیادی هم کرده بودند. نه شکل برگزاری خیمه ها آن چنان که می بایست مطلوب بود و نه محتوای آن ما را به اهداف بلند و آرزوهای مقدسمان می رساند.

فکرها را روی هم ریختند و برنامه ریزی کردند و در نهایت به یک الگوی مناسب برای برگزاری همایش تخصصی مربیان خیمه های معرفت رسیدند. نامش را گذاشتند فانوس و راه. هم از آن جهت که فانوسی باشد برای راهی که مربیان در پیش خواهند گرفت و هم از آن رو که مربیان نیز همچون فانوس هایی پرنور، مسیر را پیش روی دانش آموزان روشن می سازند.

اول این راه تابلویی بزرگ گذاشتند با سه عنوان: گزینش، آموزش، انگیزش، مشخص بود که اینها اهداف اصلی برگزاری همایش فانوس و راه خواهد بود. گزینش از آن جهت که از میان آن تعداد مربی، در پی مکاتبات و مراسلاتی که همراه با ارسال پکیج های آموزشی صورت گرفته بود تعدادی از مربیان که بیشتر پای کار نشان می دادند انتخاب شدند.

تعامل با استانها و به کارگیری معیارهای سن و تحصیلات باعث شد تعدادی دیگر نیز ریزش کنند و در پایان حدود ۶۰۰ مربی ماندند که بی شک از بهترین های مجموعه مربیان بودند. اما کار به اینجا هم ختم نشد و همایش فانوس و راه بهانه ای بود برای شناخت بیشتر همین عده تا از میان ایشان نیز گزینش دقیق تری صورت گیرد. در طول همایش کلاسها و کارگاه های آموزشی با موضوعات کاملا کاربردی برگزار می شد.

هدف از این کارگاه ها اول آشنایی مربیان با شیوه های مختلف برگزاری خیمه و ثانیا تغذیه معنوی آنها برای تشکیل خیمه های جدید و مفید بود. در پایان هم اهداء هدایا و برخی برنامه های جانبی تلنگر کوچکی بود به تا با انگیزه بیشتری قدم در مسیر جدیدی گذارند که باخیمه های معرفت طی خواهند کرد.

نقشه پرشده بود از نقطه و خط و علامت های عجیب و غریب. هرکس نظری داشت برای گروه بندی استانها در چند منطقه. می خواستیم فرار کنیم از آن همه عادت به برگزاری یک همایش مرکزی و متمرکز. زیر ذره بین گذاشتیم مسافت ها و سختی های راه را و در نهایت تهران، کرمانشاه و نیشابور سه منطقه شدند برای جمع شدن مربیان برگزیده و برگزاری همایش های فانوس وراه.

همایش اول

می دانستیم که با جمعیت کم کیفیت کارگاه ها و کلاس ها نیز بالاتر می رود، پس در هر منطقه حدود ۲۰۰ مربی را از استان های همجوار و نزدیکتر دعوت کردیم. به نام هر کس نامه زدیم تا گوشه ای از زحمات مربیان را به احترام جبران کنیم.

به جز تعدادی اندک، همه میهمانان و مدعوین همان هایی بودند که نامه به نامشان خورده بود. اردوگاه شهید باهنر تهران در نخستین گام از همایش های سه گانه سرشار از شور و احساس مربیانی شد که از ۱۰ استان گرد هم آمده بودند. به برکت شام میلاد حضرت زهرا(س) آغاز کردیم راهی را که پر از نشیب و فراز بود، و چه نیکو بود شروع این حرکت در آن شب عزیز.

اساتیدی که با هزاران زحمت و بادقت و بررسی فراوان دعوت کرده بودیم، یکی پس از دیگری جلسات و کارگاه های جذاب برپا کردند، از تلاش شبانه روزیمان برای جمع آوری اساتید مجرب و حتی بعضا گمنام اما شایسته، خسته نبودیم وقتی که علاقه مربیان را در پای صحبت های آنها می دیدیم. در این همایش از حضور اساتیدی همچون حجت الاسلام قرائتی (تجارب تبلیغ او شیوه های دعوت به نماز)، دکتر شاه حسینی (روش شناسی نقد و تحلیل فیلم)، خانم دکتر حاج عبدالباقی (اسلوب پاسخگویی به سوالات دختران جوان )، دکتر شامانی (با بحثی تحت عنوان خداوند خارپشت ها را دوست دارد) بهره بردیم. سخنرانی نماینده معزز رهبری در اتحادیه، حاج آقای حاج علی اکبری در شب آخر نیز برای مربیان بسیار راهگشا و انگیزه بخش بود.

همایش دوم

دو طرف جاده را کوه ها و تپه ها پر کرده بودند آقای طالبی مدیریت آموزش پشت فرمان سمند اتحادیه بود و چند نفری برای هماهنگی های آخر با بچه های کرمانشاه به صحنه می رفتند. اردوگاه صحنه هم جای خوبی بود برای برگزاری دومین همایش فانوس و راه. همکاری اتحادیه استان هم بسیار خوب بود. و از همه چیز به یاد ماندنی تر صبحانه مفصلی که در راه خوردیم جای شما هم خالی.

همایش دوم هم با سخنان گرم و جذاب حجت الاسلام آقایی در مراسم اختتامیه کلید خورد. آنجا هم اساتید خوبی مثل استاد مهدیزاده و دکتر بیستونی با موضوعات کاملا کاربردی خلاقیت در اداره خیمه های معرفت و روش های بهره گیری از قران در خیمه معرفت؛ حضور داشتند. موضوع روش شناسی طرح بحث پیرامون آینده و انتظار را با حجت الاسلام صالح نیا داشتیم و مهندس حق وردی نیز در مورد بازی های رایانه ای و آخرالزمان کارگاهی را برگزار کردند.

از پشه ها که خوابمان را گرفته بودند بگذریم، همایش بسیار مفیدی بود. ما با همان سمند برگشتیم تا برای همایش سوم آماده شویم.

همایش سوم

چقدر سرسبز بود و دلنشین صبح، هنگامی که از قطار پیاده می شدیم، لطافت جایی که زمانی پذیرای قدوم مبارک ثامن الائمه حضرت رضا(ع) بوده است جانمان را تازه کرد. سومین همایش فانوس و راه با حضور استان های باقیمانده سرشار از شور و احساس آغاز شد.

نزدیکی به مرقد مقدس امام رضا (ع) پرواز میداد دل های عاشقی را که از دور و نزدیک به نیشابور آمده بودند. کارگاه ها و جلسات در میان گلهای سرخ و سپیدی که اردوگاه با غرود را پر کرده بود، برگزار می شد.

علاوه بر استاد مهدیزاده اساتید دیگری نیز همچون حجت الاسلام باقری، حجت الاسلام بهجت پور و حجت الاسلام نوری با مباحث کاربری و بسیار مفید راهنمای راهی بودند که مربیان باید از آن پس طی می کردند. پایان بخش این همایش های پر محتوا، سخنرانی گرم و سرشار از معرفت حاج آقای حاج علی اکبری در شب میلاد حضرت جواد(ع) بود.

در طول هر سه همایش سرگروه های علمی داشتیم که از پیش برای همراهی با گروه های مختلف مربیان انتخاب شده بودند. این افراد علاوه بر هدایت جلسات خیمه ای مربیان، موظف به بررسی دقیق وضعیت علمی و معرفتی سایر مربیان بودند تا در مرحله گزینش نقش آفرینی کنند. بعلاوه برگزاری آزمون از مباحث هر همایش کمک بیشتری به این امر می کرد.

بعداز فانوس و راه تازه رسیده بودیم اول راه. چراغی که روشن کرده بودیم نباید خاموش می شد. پس سخت درگیر برنامه ریزی شدیم، خوشبختانه به نتایج خوبی هم رسیدیم. یکی همین نشریه ایست که اکنون در دست شماست. راهی برای تغذیه معرفتی شما مربیان عزیز و همچین برقراری ارتباط مستمر فکری با شما. از طرفی بنا را براین گذاشتیم که از طریق تلفن، نامه و ایمیل ارتباط خود را با شما بیشتر کنیم. اما یکی از مهمترین قدم ها که در پیش داریم، همایش تخصصی مربیان است که در آینده با هدف آموزش و شناخت بیشتر برگزار خواهد شد. ضمنا خیمه ها متناسب با موضوعاتی که در نظر خواهند گرفت و نیازی که با ما در میان می گذارند مورد حمایت فکری و محتوایی قرار خواهند گرفت.